LOVE AND INFORMATION

Spektakle można dzielić na przeróżne rodzaje, najróżniejszymi kryteriami. Musicale, komedie, lale, spektakle taneczne, lub takie, w których nie wiadomo o co chodzi. W tę ostatnią kategorię wpasowuje się spektakl „Love and information” Teatru Nieoetykietowani z Zabrza.

źródło: facebook.com/Nieoetykietkowani

 Nigdy nie czytam informacji o spektaklu zanim go zobaczę. Dlatego, po pierwszych minutach przy akompaniamencie Zamilskiej, drogą prostych skojarzeń pomyślałam, że to kolejny spektakl krytykujący dzisiejszą rzeczywistość. Katastrofizm cywilizacyjny, GMO, zabójczy wpływ technologii na życie człowieka, brak interakcji społecznych… Czym, przyznam szczerze, zmęczyły mnie już śląskie teatry. 

źródło: facebook.com/Nieoetykietkowani

Jakaż ogromna radość pojawiła się we mnie kiedy okazało się, że mowa o czymś innym. 

Kombinacja przeróżnych scen, tworzących niefabularną całość, którą spaja wspólna intencja- pogoń za informacją. Informację stanowi przeważnie milczenie, co ukazuje jej faktyczną nieistotność w faktycznym życiu. Treścią spektaklu nie była informacja lecz to co ona w nas zmienia. Co nam odbiera i jakimi ludźmi stajemy się za bardzo jej ufając.

   Właśnie tego nie zobaczyłam podczas spektaklu. Dowiedziałam się tych wspaniałości czyniąc krótki risercz przed napisaniem tekstu, który właśnie czytacie. 

źródło: facebook.com/Nieoetykietkowani

    Przez to w mojej głowie zrodziła się pewna dualistyczna interpretacja tytułu. „Information” jako jądro zainteresowania i sensu postaci. Nadaje życiodajne fale, a te z kolej mobilizują życie oscylujących wokół elektronów (cząstki elementarne), protonów (nieco bardziej złożone niż elektrony) oraz tych całkowicie obojętnych (neutrony). Wszystko to miele się i kotłuje w hermetycznym środowisku atomu gdzie istnieje jeszcze coś takiego jak siła jądrowa (=love).

   Myślę, że wyrazem szacunku wobec publiczności są właśnie takie zabiegi. Nieprzegadywanie, niemówienie wprost i otwieranie zakończeń. Ufanie w inteligencje i wrażliwość widza. Z tego właśnie rodzą się historie tak wspaniałe jak moja „dualistyczna koncepcja interpretacyjna”.

   Zanim jednak powstała DKI („dualistyczna koncepcja interpretacyjna”) byłam przekonana, że spektakl jest o miłości. Romantycznej oraz takiej spomiędzy ludzi niezakochanych. Ukrytej oraz nieistniejącej. Miłości burzonej przez pęd XXI wieku. Skoro więc tak pomyślałam- musi być to prawda choć częściowo, bo w meandrach interpretacji nie ma złych kierunków, są tylko zbyt odważne. 

    Nie wiem o czym było „Love and information” dla Nieoetykietowanych Zabrzan. Nie jestem pewna o czym dla Caryl Churchill- autorki tekstu. Nie wiem też czym dokładnie było dla mnie, ale tworzenie DKI („dualistycznej koncepcji interpretacyjnej”) było dla mnie ciekawym przeżyciem, dziękuję.


zadyszka

Zapraszamy do odwiedzenia fanpage'a zespołu - Nieoetykietkowani na FB -

źródło: facebook.com/Nieoetykietkowani

Zdjęcia, które urozmaicają ten post pochodzą z facebookowej strony Teatru Nieoetykietkowani.